Havle binti Tuveyt (radıyallahu anh), müminlerin annesi Hz. Hatice’nin (radıyallahu anh) yakın dostu idi. Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in kendisine saygı gösterdiği ve onu savunduğu bir kadın sahabe idi.
Mekke’liydi ve Tuveyt İbn Habib’in kızıydı. Mekke’nin önde gelen hanımlarından biri olan Hatice bint Huveylid ile arkadaştı. Peygamber’in ev halkına yakınlığı nedeniyle son dinin gelişini ve Allah Resulü’nün peygamberliğini birçok kişiden önce duydu.
Havle binti Tuveyt, Hz. Hatice’nin (ra) sık sık gördüğü bir dostuydu. Yüreğinde ona karşı samimi bir sevgi vardı. Dürüstlüğüne hayrandı. Zeki ve akıllı bir kadın olarak Hz. Hatice’nin (ra) fikirlerine ve düşüncelerine çok değer veriyordu. Çünkü onun görüşlerinin doğruluğundan hiç şüphesi yoktu. Sözüne sadık olduğunu ve ihtiyaç sahiplerine yardım ettiğini bizzat görmüştü. Bu nedenle Hz. Hatice’ye (ra) karşı özel bir sevgi bağı vardı.
Hz. Hatice (r.anhâ), Havle bint Tuveyt annemizin samimi ve yakın dostluğundan fırsat bularak ona İslam’ı anlattı. O da tereddüt etmeden kabul etti. İslam’ı ilk kabul edenlerle birlikte o da Müslüman oldu.
Havle (r.anha), dostu Hz. Hatice’nin (r.anha) İslam’ı tebliğ etme hususunda Allah Resulü’ne (s.a.s.) verdiği desteği yakından gördü. Onu davasında yalnız bırakmadığına ve canıyla malıyla ona hizmet ettiğine bizzat şahit oldu. Kendisi de gücü yettiğince bir şeyler yapmaya çalıştı. İslam’ın ilk yılları zor ve sıkıntılıydı. Buna rağmen hiçbir mümin Allah ve Resulü’nün davasından vazgeçmedi.
Havle binti Tuveyt (r.anha), Allah’a ve Resulüne tam teslim olmuş bir kadındı. Onun iman heyecanını bilen Havle (r.anha) efendimiz, İki Dünya Güneşi tarafından saygıyla anılırdı. Özellikle Hz. Hatice’nin (r.anha) vefatından sonra, zaman zaman onu ziyaret ederdi. Eşi Hatice’nin hatırası olarak ona saygı ve misafirperverlik gösterirdi. Hz. Aişe (r.anha), Peygamber Efendimizin (s.a.s.) bu sadakatini şöyle anlatır:
Bir gün Havla (Allah ondan razı olsun) yanımıza geldi. Allah Resulü (sallallahu aleyhi ve sellem) onun geldiğini görünce ayağa kalktı. “Hoş geldiniz! Nasılsınız?” Havla’nın (r.anha) iyiliğini sordu. Bu bana garip geldi.
Kendi kendime, “Bu kadın içeri girdiğinde neden ayağa kalktı? Gerekli miydi?” dedim. Hemen Allah Resulü’ne (s.a.v.) şöyle dedim:
“- Ey Allah’ın Resulü! Ayağa kalkıp onu selamlaman mı gerekiyordu?” diye sordum. Bunun üzerine Allah Resulü (s.a.v.) şöyle buyurdu:
“Bu kadın Hatice zamanında bize gelirdi. Onun dostuydu. İyi dostluk imanın bir parçasıdır.” diye cevap verdi.
İki Dünyanın Güneşi efendimiz, eşsiz, örnek bir kişilikti. Müminlere her konuda rehberlik ederdi. Ayrıca sadakatinde de eşsizdi. Havle’ye (r.anha) olan saygısı ve Hz. Hatice annemizin anısına ayağa kalkması, onun derin sadakatinin bir örneğiydi.
Havle bint Tuveyt (Allah ondan razı olsun) ibadete kendini adamış dindar bir kadındı. Özellikle geceleri ibadet etmeyi çok severdi. Allah’ın huzurunda durmaktan büyük zevk alırdı. Bütün gecelerini ibadetle geçirirdi, bu yüzden hiç uyuyamazdı.
Bir gün Havle (r.anha) annemiz Hz. Aişe’nin (r.anha) yanına gitti. Geceleri sabaha kadar uyumadan ibadeti öğrenmek istiyordu. Bu konuyu annemize sordu. Havle’nin (r.anha) yaptıklarını Allah Resulü’ne (s.a.s.) anlattı. Açık ve net bir şekilde şöyle dedi: “Ey Allah’ın Resulü! Bu Havle’dir. Gece gündüz hiç uyumadan ibadet ettiğini söylerler.” dedi.
Kâinatın Efendisi, sallallahu aleyhi ve sellem, bu davranışı uygun bulmadı. Her şeyin hakkı vardır. Bedenin de hakkı vardır. Herkese hakkını vermek gerekir. Onlara uyumak için zaman ayırmalarını ve aşırıya kaçmamalarını tavsiye etti:
“Elinden geleni yap. Allah’a yemin olsun ki sen yorulmadıkça O da yorulmaz.” Emrettiler.
Ne güzel bir hayat standardı, elhamdulillah. İslam çok yüce bir dindir. Ne fazlalık ne de eksiklik vardır. İtidal ve istikamet esastır. Kişi elinden gelenin sorumluluğunu taşır. Esas olan huzur ve saygıyla ibadet etmektir.
Rabbimiz cümlemize Havle binti Tuveyt (r.anhâ)’ın şefaatine nail olmayı ve huzur ve huşu içinde ibadet etmeyi nasip etsin. Amin…
Mustafa Eris
Altınoluk Dergisi
Bir yanıt bırakın