Bir çocuğa otizm tanısı konulabilmesi için aşağıda sıralanan belirtilerden en az 6’sının bulunması gerekir.
Sosyal etkileşimde yetersizlik (göz teması kuramama, akranlarıyla ilgilenmeme veya oynamama, normal yüz ifadeleri ve duygusal ifadeler göstermeme, etkileşimleri başlatma ve sürdürmede zorluk)
İletişim bozukluğu (konuşamama, aynı kelimeyi sürekli tekrarlama (ekolali), konuşan çocuklarla iletişim kurmaya çalışmama)
Hayali veya sembolik oyun eksikliği (hayal ürünü, basit tekrarlayan aktiviteler oynamamak, aynı rutin hareketleri tekrar tekrar yapmamak, bir nesnenin bir parçasına aşırı takıntılı olma, duygusal uyarılma eksikliği veya aşırı tepki verme)
Ayrıca otizmli çocuklarda aşağıda sıralanan belirtilerin birçoğu görülmektedir.
Göz teması ya yoktur ya da sınırlıdır. İsimleriyle seslenildiğinde tepki vermezler. Aşırı aktif veya hareketsiz olabilirler. Çevreleriyle ilgilenmezler. Sarılma ve öpüşme gibi fiziksel temaslardan hoşlanmazlar. Konuşmada gecikme yaşarlar. İnsanlarla iletişim kurmak yerine cansız nesnelere ilgi duyarlar. Grup içindeki akranlarıyla diyalog kurmazlar, oyunlara katılmazlar ve kendilerini soyutlarlar. Konuşmayı öğrenseler bile hep aynı kelimeyi tekrarlarlar. Konuşmayı bir iletişim aracı olarak kullanmazlar. Uygunsuz cümleler kurar ve basmakalıp şekilde konuşurlar. Konuşma kalıpları ve tonlamaları monotondur. İlgi duymadan her şeye gülüp kıkırdayabilirler. Bir nesnenin bir parçasına takıntılı hale gelebilirler. (Örneğin sürekli arabanın direksiyonuyla oynamak) Bazı nesnelere aşırı bağlanabilirler. Düzen takıntısı vardır. Rutinleri bozulduğunda sinirlenebilirler. Ellerini çırpma, zıplama, dönme, sürekli ileri geri sallanma, kanat çırpma gibi tekrarlayan hareketler yaparlar. Normal çocuklar gibi hayal kurarak oynamazlar; arabaları sıraya dizer ve sürekli tekerleklerini döndürürler. Aynı oyunları tekrar tekrar oynarlar. Bazıları çok inatçı ve saldırgan olabilir. Sosyal bir ortama girdiklerinde aşırı korkak olabilir ve tepki gösterebilirler. Sıklıkla yeme bozuklukları gösterirler. Kendilerine ve etraflarındaki nesnelere zarar verebilirler. Tehlikeye karşı duyarsızdırlar. Acıya karşı duyarsızdırlar. Şakaları veya imaları anlamazlar. Normal öğrenme yöntemlerine karşı duyarsızdırlar.
Bir yanıt bırakın