Huleyda binti Kays (r.a.) Ensar’ın ilk hanımlarındandır…
Kocasıyla birlikte Mekke’ye gelen ve ikinci Akabe görüşmesinde Efendimiz Rasûlullah’a (sallallahu aleyhi ve sellem) biat etme şerefine erişen bir kadın sahabe… Ümmü Bişr ismiyle de bilinmektedir.
Medinelidir. Babası Kays bin Sabit’tir. Kocası Bera bin Ma’rur’dur (ra).
Hulaydah (Allah ondan razı olsun) akıllı ve bilge bir kadındı. Olayları ve anıları zihninde iyi saklardı. Kocasının Resûlullah’a (sallallahu aleyhi ve sellem) biat etmek için Mekke’ye yaptığı yolculuk sırasında yaşadığı bir anıyı anlatır.
İslam Yesrib’de yayılmaya başladığında, bir grup Ensar Allah’ın Elçisi’ni (s.a.v.) ziyaret etmeye karar verdi. Ben de Bera bin Ma’rur ile kervana katıldım. Yolda namaz kılmaya çalıştıklarında, Bera’nın (ra) kalbine bir his geldi. Kendi kendine şöyle dedi:
“Arkamda Kabe olmasını istemiyorum. Ona doğru namaz kılmak istiyorum.” diye söze başladı.
Sahabeden Ka’b ibn Malik, Es’ad ibn Zürare ve diğer ileri gelenler:
“Vallahi, Peygamberimizin sadece Şam’a doğru namaz kıldığını duyduk. Ona karşı gelmek istemiyoruz.” dediler.
Bara (ra) bu fikrinden vazgeçmedi ve şöyle dedi: “Ben Kabe’ye doğru namaz kılacağım.” dedi.
Mekke’ye vardıklarında Bera (ra) yolculuk sırasında başından geçen şu hadiseyi Resulullah (sav)’a anlattı:
“Ey Allah’ın Resulü! Allah bana İslam’ı lütfettikten sonra bu yolculuğa çıktım. Arkamda Kâbe olması bana zor geldi. Ona doğru namaz kılmak daha sıcak geldi. Arkadaşlarım bu konuda bana karşı çıktılar. Bu yüzden şüpheye düştüm. Sizin fikriniz nedir?” dedi.
Kâinatın Efendisi (sav), Bera bin Ma’rur’a (ra) tebessüm ederek şöyle buyurdu: “Sen zaten kıbledeydin. Keşke bu konuda sabırlı olsaydın.” diye emretti.
Bu cevap üzerine Bera (ra) Şam’a doğru yöneldi ve namaza başladı. Ancak tarihte Kabe’ye doğru namaz kılan ilk kişi olarak kayıtlara geçti.
Hulaydah (Allah ondan razı olsun) Bera ibn Ma’rur (Allah ondan razı olsun) ile evliliğinden Bişr adında bir oğlu oldu. Çocuğunu İslami güzelliklerle yetiştirmek için büyük çaba sarf etti. Çocuğunun eğitimine dikkat etti. Kalbini Allah ve Resulü’nün sevgisiyle doldurmak için çabaladı. Çocuğunun bir İslam mücahidi olarak büyümesini istedi.
Huleyda bint Kays (r.anha), oğlunun isminden dolayı Ümmü Bişr ibn Bera olarak da bilinirdi. Tamamen Allah’a ve Resulüne adanmış olan oğlu Bişr, kahramanlık ruhuyla dolu bir kalple büyüdü. Küçük yaşta İslam’ın bir mücahidi oldu.
Bedir, Uhud, Hendek ve Hayber savaşlarına iki cihanın güneşi efendimiz ile birlikte katılmıştır. Büyük kahramanlıklar göstermiştir. Son olarak Hayber’de Efendimiz Kâinatın Efendisi’ne (s.a.v.) hediye olarak sunulan zehirli kebabı yemiş ve şehadet şerbetini içmiştir.
Huleyda bint Kays (Allah ondan razı olsun) bir şehit annesiydi ve hayatında yalnız kalmıştı. Kocası da hicretten yaklaşık bir ay önce vefat etmişti. Allah Resulü (sallallahu aleyhi ve sellem) Yesrib’e göç ettiğinde kocasının mezarına gidip ona gösterdi ve şöyle dedi: “Ey Allah’ın Resulü! Bu, ilk biat edenlerin, ilk Kabe’ye yönelenlerin, mallarının üçte birini vasiyet edenlerin ve kaybedenlerin ilki olan Bera bin Ma’rur’un (ra) kabridir.” dedi.
Resulullah efendimiz (s.a.v.), Bera (ra)’ın cenaze namazını ashabıyla birlikte kılıp şu duayı yapmıştır: “Allah’ım! Onu bağışla, ona merhamet et ve ondan razı ol.”
Hulaydah bint Kays (Allah ondan razı olsun) sürekli Kur’an okumayı ve dini toplantılara katılmayı severdi. Annemiz Hz. Aişe Müslüman kadınlara hadis anlatırdı. O da bu derslere katılırdı.
Bir sabah, Hulayde (radıyallahu anh) Medine sokaklarında Fatiha suresini okuyarak yürüyordu. Hazreti Ali, İmran bin Hüseyin ve Enes bin Malik (radıyallahu anh) karşısına çıktılar. Hazreti Ali (radıyallahu anh) ona şöyle dedi: “Umm Bişr! Neler mırıldanıyorsun?” dedi. Ayrıca şunları da söyledi: “Fatiha Suresi” “Okuyordum” diye cevap verdi. Hz. Ali (ra) ona kalbini hoşnut edecek ve yaptığı işin Rabbimizin rızasını kazanmaya vesile olduğunu bildirecek şu müjdeyi verdi. Peygamber Efendimizin (s.a.v.) şöyle dediğini duydum: “Fatiha Suresi, Arş’ın altındaki hazineden nazil oldu.”
İmran İbnu Hüseyin (ra) da şöyle demiştir: Resûlullah (sav)’in şöyle buyurduğunu duydum: “Bir evde hizmetçilerin Fatiha ve Ayet-el Kürsi’yi okumaları ve o gün insan ve cinlerin gözlerinin onlara değmesi mümkün değildir.”
Enes bin Malik’e (ra) Kur’an’ın en faziletli suresinin bu olduğunu söyleyerek sevindirdiler.
Huleyda (r.anha) Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in huzurunda rahat bir şekilde konuşurdu. Bir gün “Ey Allah’ın Resulü! Ölüler birbirlerini tanırlar mı?” Sordu. Efendimiz, Kâinatın Efendisi (s.a.v.) gülümsedi ve şöyle dedi: “Ah, iki el cömert olsun, iyi ruhlar cennette yeşil kuşlar gibi dolaşır. Tıpkı ağaçlardaki kuşların birbirlerini tanıması gibi, saf ruhlar da birbirlerini tanır.” diye emretti.
Huleyde binti Kays (radıyallahu anh), Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in hastalığının iyice ilerlediği son anlarında yaptığı bir ziyareti şöyle anlatmıştır: Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in yanına gittim. Ateşli olduğunu gördüm. Elimi mübarek alnına koydum. Daha önce hiç görmediğim bir ateşle karşılaştım. Kalbim dayanamadı ve şöyle dedim:
“Ey Allah’ın Resulü! Sizin, daha önce hiç kimsenin yakalanmadığı bir hastalığa, sıtma hastalığına yakalandığınızı görüyorum.” Dedim. İki Cihan Güneşi olan Rabbimiz de bana dedi ki: “Bize verilecek olan mükafatlar ve sevaplar çoğaldığı gibi, belalar ve musibetler de çoğalır.” O emretti. Sonra “Hastalığım hakkında insanlar ne diyor?” diye sordu. Ben de dedim ki:
Ben: “Halk, Resulullah’ın hastalığının zatülcenp olduğunu söylüyorlar.” dedim. Bunun üzerine Peygamberimiz: “Allah, Resulüne böyle bir hastalık vermemiştir. Bu, sadece şeytanın bir aldatmacasıdır.” emretti. Tekrar söyledim: “Ey Allah’ın Resulü! Sizce bu hastalığa ne sebep oldu?” diye sordum. Sonra oğlum Bişr’in ateşli durumu aklıma geldi ve oğlumun ölümünün sadece Hayber’de yediği zehirli kebaptan kaynaklandığını düşünüyorum!” Dedim. İki Cihan Güneşi olan Rabbimiz de şöyle buyurdu:
“Ey Ümmü Bişr! Ben bu hastalığımın sadece ondan olduğunu düşünüyorum! Hayber’de onunla birlikte yediğim zehirli etin acısından kalbimin damarının çatladığını hissediyorum.” diye emretti.
Hüleyda (r.anhâ), İki Cihan Güneşi Efendimizin tutulduğu bu ateşli hastalığa dayanamayarak şöyle dedi: “Anam babam sana feda olsun ey Allah’ın Resulü!” Gözyaşları içinde huzurundan ayrıldı.
Huleyde (radıyallahu anh), ömrünün tamamını Resûlullah’a (sallallahu aleyhi ve sellem) sadakat ve muhabbetle geçirdikten sonra Hakk’ın rahmetine kavuşmuştur.
Allah ondan razı olsun. Kabri nur olsun, ruhu şad olsun. Rabbimiz şefaatlerini kabul etsin. Amin.
Mustafa Eris
Altınoluk Dergisi
Bir yanıt bırakın