Ebu Hureyre (Allah ondan razı olsun) şöyle dedi:
Bir adam Peygamber (s.a.v.)’e gelerek şöyle dedi:
“Açım” dedi.
Allah Resulü hanımlarından birine haber göndererek kendisine yiyecek bir şeyler göndermesini istedi. Oda:
“Seni peygamber olarak gönderen Allah’a yemin ederim ki, evde sudan başka bir şey yok” dedi.
Hz. Peygamberimiz başka bir hanımdan yiyecek bir şeyler istedi. Aynı cevabı verdi. Daha sonra Resûlullah’ın diğer eşleri şu mesajı gönderince: “Seni peygamber olarak gönderene yemin ederim ki, evde sudan başka bir şey yok.” Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem ashabına dönüp şöyle buyurdu:
– “Bu kişiyi bu akşam kim ağırlamak ister?” diye sordu.
Ensar’dan biri:
“Ben onu misafir edeceğim ya Resulallah” dedi ve fakiri evine götürdü. Eve varınca hanımına şöyle dedi: Resûlullah’ın (s.a.v.) misafirini ağırla.
Bir başka rivayete göre ise hanımına şöyle demiştir:
– Evde yiyecek bir şey var mı? diye sordu.
Karısı:
– Hayır, sadece çocuklarımın yiyeceği kadar var, dedi.
Sahabeler:
– O halde çocukları meşgul edin. Sofraya gelmek isterlerse onları uyutun. Misafirimiz içeri girdiğinde lambayı kapat. “Masada yemek yiyormuşuz gibi davranalım” dedi.
Masaya oturdular. Konuk beslendi; Onlar da aç yattılar.
Sabah olunca o sahabe Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in yanına gitti. Onu gören Resûlullah (s.a.v.):
– “Bu gece misafirin için yaptığın şeyden Allah razı oldu.”
Buhari, Menâkıbü’l-ensâr 10, Tefsîru suresi (59), 6; Müslim, Eshribe 172
Abdullah İbni Abbas (Allah ondan razı olsun) şöyle dedi:
Uyeyne İbni Hisn, Medine’ye gelerek yeğeni Hur İbni Kays’ın misafiri oldu. Hür, Hz. Ömer’in danışma meclisinin üyelerinden biriydi. Hatta Hazreti Ömer’in danışma meclisinde genç olsun yaşlı olsun alimler (Kurra) bulunuyordu. Bu nedenle Uyeyne, yeğeni Hur İbni Kays’a şöyle dedi:
– Yeğenim, devlet başkanı nezdinde yüksek bir itibarınız var. “Onunla tanışayım” dedi.
Hür, Ömer’den izin aldı. Uyeyne Hazreti Ömer’in huzuruna girdiğinde:
– Ey Hattab oğlu! Yemin ederim bize pek bir şey vermiyorsun. “Aramızda adaletle hüküm vermiyorsun” dedi.
Ömer sinirlendi. Uyuyne’yi cezalandırmak istiyordu. Bunu hisseden Hür şunları söyledi:
– Ey müminlerin emiri! Allah, Peygamberine şöyle buyurmuştur: “Affı seç, iyiliği emret, cahillerin kusurlarını görmezden gelme.” [A’râf sûresi (7), 199]dedi. “Amcam da cahillerdendir” dedi.
(Anlatıcı diyor ki:) Vallahi, Hur bu ayeti okuyunca Ömer Uyeyne’yi cezalandırmayı bıraktı. Aslında Ömer Allah’ın kitabına son derece bağlıydı.
Buhari, Tefsîru suresi (7) 5, İ”tisam 2
Abdullah İbni Abbas (Allah ondan razı olsun) şöyle dedi:
Uyeyne İbni Hısn (Medine’ye) geldi ve yeğeni Hurr İbni Kays’ın misafiri oldu. Hurr, Hz. Ömer’in danışma meclisinin üyelerinden biriydi. Aslında genç olsun yaşlı olsun alimler (kurra) Hz. Ömer’in danışma meclisindeydiler. Bu nedenle Uyeyne, yeğeni Hurr İbni Kays’a şöyle dedi:
– Yeğenim, başkanın yanında önemli bir yerin var. “Onunla tanışayım” dedi.
Hurr, Ömer’den izin aldı. Uyeyne, Ömer’in huzuruna çıktığında:
– Ey Hattab oğlu, Allah’a yemin ederim ki sen bize pek bir şey vermiyorsun. “Aramızda adaletle hüküm vermiyorsun” dedi.
Ömer sinirlendi ve Uyeyne’yi cezalandırmak istedi.
Bunun üzerine Hurr şöyle dedi:
– Ey Müminlerin Emiri, Allah, Peygamberine şöyle buyurdu: “Affı seç, iyiliği emret, cahilleri cezalandırmayı bırak!” dedi. Bu amcam da cahillerdendir, dedi.
Vallahi Hurr bu ayeti okuyunca Ömer Uyeyne’yi cezalandırmayı bıraktı. Aslında Ömer Allah’ın kitabına son derece bağlıydı.
Buhari, Tefsîru suresi (7), 5, İ’tisâm 2
Ebû Şureyh Huveylid İbni Amr el-Huzâ`î radıyallahu anh, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurmasını dinlediğini söyledi:
– “Kim Allah’a ve ahiret gününe inanıyorsa, misafirine helâl olanı versin.”
Eshâb-ı kirâm:
– Ya Resulallah! Misafirin caizliği nedir? diye sordular.
Peygamber (s.a.v.) de şöyle buyurmuştur:
– “Onu bir gün bir gece ağırlamak demektir. Konaklama üç gündür. Misafiri üç günden fazla ağırlamak sadakadır.”
Buhari, Edeb 31, 85, Rikâk 23; Müslim, Lukata 14. Ayrıca bkz. Ebû Dâvûd, Et’ime 5; Tirmizî, Birr 43; İbn Mâce, Edeb 5
Müslim’in bir başka rivayetine göre ise şöyle demiştir:
– “Bir Müslümanın, din kardeşini günaha düşürecek kadar onun yanında kalması caiz değildir.”
Eshâb-ı kirâm:
– Ya Resulallah! Bir insan iman kardeşini nasıl günaha sürükleyebilir? Sorulduğunda:
– “Misafirlerini ağırlayacak hiçbir şeyi olmayan birinin yanında kalmak.” dedi.
Müslim, Luka 15, 16
Bir yanıt bırakın